Παράμετροι που συντελούν στις ωφέλειες (ή στα κόστη) ενός έργου οι οποίες καθορίζονται μόνο ποιοτικά (πχ. περιφερειακή ανάπτυξη, ποιότητα μεταφοράς, θόρυβος, ατμοσφαιρική ρύπανση κλπ.) και δεν μπορούν να αποτιμηθούν δεν υπεισέρχονται στο κριτήριο ωφελειών – κόστους. Επιπλέον, άλλα χαρακτηριστικά ενός δημόσιου έργου είναι απροσδιόριστα όπως, για παράδειγμα, η αισθητική ή η μοναδικότητα. Για να ληφθούν υπόψη και αυτές οι παράμετροι στην διαδικασία αξιολόγησης, χρησιμοποιείται η πολυκριτηριακή ανάλυση (multicriteria analysis). Για κάθε παράμετρο καθορίζεται ένας συντελεστής βαρύτητας ανάλογα με την σημασία της στο συγκεκριμένο έργο. Κάθε λύση που εξετάζεται (π.χ., υπάρχουσα οδική σύνδεση, νέος οδικός άξονας) βαθμολογείται ως προς την αποτελεσματικότητα της στην επίτευξη του επιθυμητού στόχου. Για παράδειγμα, ένα καινούριο συγκοινωνιακό έργο αναμένεται να δώσει ώθηση στην περιφερειακή ανάπτυξη και επομένως, σε σχέση με την παράμετρο αυτή, το νέο έργο πρέπει να βαθμολογηθεί υψηλότερα από ότι η υπάρχουσα λύση. Οι συντελεστές βαρύτητας και το σύστημα βαθμολόγησης καθορίζονται με υποκειμενικό τρόπο πρέπει όμως να γίνεται με διάθεση να προκύψει ρεαλιστική αξιολόγηση. Οι επιμέρους βαθμολογίες με τους αντίστοιχους συντελεστές βαρύτητας αθροίζονται για να καθορίσουν τη λύση με τη μεγαλύτερη αθροιστική βαθμολογία. Μεταξύ των παραμέτρων που εξετάζονται περιλαμβάνεται (και μάλιστα με αυξημένη βαρύτητα) ο λόγος B/C που αξιολογεί τις σημαντικότερες ωφέλειες του έργου.